ΔΙΑΚΟΠΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Απο σημερα διακοπτεται η λειτουργια του ιστολογιου και πλεον δεν θα ενημερωνεται. Η προσβαση στο ιστολογιο θα παραμεινει ανοιχτη ωστε να διευκολυνεται η αναφορα στο χρονικο ενος εγχειρηματος που κατεληξε αδοξα με την καταστροφικη φωτια. Συντομα θα ανακοινωθει ενα νεο ιστολογιο^(*) για την ενημερωση οσων θελουν να προστατεψουν την περιοχη μας απο αυτους που την καταστρεφουν.
Ευχομαι καλες αναδασωσεις!
Γιώργος Σ.

^(*) http://dasamarisos.blogspot.com

Τι δρομολογεί η Κοινότητα για την αναδάσωση;

Σε προσφατο δελτιο τυπου της Κοινοτητας Πικερμιου γινεται αναφορα σε επικειμενη αναδασωση των καμενων δασικων εκτασεων:

Ομως η διατυπωση που χρησιμοποιει η Κοινοτητα δειχνει οτι αναφερεται σε δασικες εκτασεις τις οποιες προσδιοριζει ως "κοινοχρηστες". Γνωριζοντας οτι ενα σημαντικο μερος των προσφατα καμενων δασικων εκτασεων του Πικερμιου ενω εχουν χαρακτηριστει δασικες και αναδασωτεες με Πραξεις Χαρακτηρισμου του Δασαρχειου Πεντελης (ηδη απο τα ετη 1980, 1995, 1998, 2003) διεκδικουνται απο διαφορους οικοπεδοφαγικους συνεταιρισμους, θα ηταν χρησιμο να διευκρινιστει ποιες ακριβως ειναι οι εκτασεις που σκοπευει να αναδασωσει η Κοινοτητα ωστε να πραξουμε τα δεοντα.

Επισης, στην προσεχη συνεδριαση του Κοινοτικου Συμβουλιου της Τεταρτης 30 Σεπτεμβριου θα παρθουν αποφασεις μεταξυ αλλων και για τρια θεματα που απτονται αμεσα με την αποκατασταση των καμενων:

• Έγκριση μελέτης «Αποτύπωση υφισταμένης κατάστασης ρεμάτων στον Οικισμό Διώνη της Κοινότητας Πικερμίου και απευθείας ανάθεση αυτής» (σχετ. το υπ^’ αριθμ. πρωτ. 08/Α ΤΑ/8382/2009 έγγραφο ΤΥΔΚ). Αναμόρφωση του προϋπολογισμού. 
• Έγκριση της υπ' αριθμ. 217 μελέτης έργου «Διενέργεια κλαδεύσεων και κοπής καμένων δένδρων και θάμνων στον Οικισμό Διώνη» προϋπολογισμού δαπάνης €12.604 πλέον Φ.Π.Α. ». Αναμόρφωση του προϋπολογισμού καθώς και διενέργεια πρόχειρου διαγωνισμού. 
• Διάνοιξη με γκρέϊντερ αγροτικών δρόμων στον Οικισμό Διώνη, λόγω πυρασφάλειας και πυροπροστασίας ποσού €3.000 πλέον Φ.Π.Α. και απευθείας ανάθεση. 

Ειναι σημαντικο να μαθουμε το περιεχομενο των συγκεριμενων μελετων, ποιες περιοχες αφορουν και αν ειναι συμφωνο το Δασαρχειο. Επειδη η τοπικη αυτοδιοικηση εν Ελλαδι δεν φημιζεται για την προστασια των δασων αλλα μαλλον για το αντιθετο, κρινεται σκοπιμο οσοι ενδιαφερονται για την αναδασωση να παρευρισκονται στη συνεδριαση ωστε να ελεγθουν οι σχετικες αποφασεις.

Σαββατιάτικες εργασίες στα καμένα

Σήμερα (Σάββατο!) το πρωί ένα τεράστιο μηχάνημα τσάπας μπήκε στο ρέμα Δασαμάρι για εργασίες καθαρισμού του φράγματος από εργολαβία του ΥΠΕΧΩΔΕ. Ρωτήσαμε τους δύο παρόντες εργολάβους τι σχεδιάζουν να κάνουν και μας απάντησαν ότι θα μπουν σε διάφορα σημεία μέσα στη ρεματιά για τον καθαρισμό. Οπως είναι φανερό και από φωτογραφίες που έχουν αναρτηθεί στο παρόν ιστολόγιο, το ρέμα Δασαμάρι έχει πυκνή βλάστηση που ήδη δίνει δείγματα αναγέννησης και οι όποιες παρεμβάσεις για τον καθαρισμό και διάνοιξη των φραγμάτων από τις λάσπες πρέπει να γίνουν πολύ προσεκτικά με παρουσία αρμόδιου από τη δασική υπηρεσία και μόνο στο σημείο του φράγματος. Η πρόθεση των εργολάβων να εισβάλουν με το ισοπεδωτικό τους μηχάνημα σε διάφορα σημεία κατά μήκος του ρέματος για να ολοκληρώσουν στο άψε-σβήσε τις εργασίες τους θα ήταν καταστροφική για την χλωρίδα του ρέματος.
Κατόπιν της παρέμβασης μερικών κατοίκων αποχώρησαν ξαφνικά. Τι παίχτηκε άραγε;

Περίοδος συλλογής σπόρων και μοσχευμάτων

πηγή: ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Εξόρμηση Σάββατο 26/9/2009

πηγή: ΔΙΚΤΥΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Το Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου 2009 θα πραγματοποιηθεί δράση συλλογής σπόρων Κοκορεβυθιάς στη Δυτική Αττική. Βρήκαμε ένα σημείο με πλούσια βλάστηση και Κοκορεβυθιές (Pistacia Terebinthus) με ώριμους καρπούς. Αν ενδιαφέρεστε να συμμετέχετε, στείλτε μας e-mail για να κανονίσουμε τα σημεία συνάντησης. Επίσης, αν δεν διαθέτετε μεταφορικό μέσο και θέλετε να συμμετέχετε, ενημερώστε μας να το οργανώσουμε.Μέσα στην εβδομάδα, θα έχουμε και τις απαντήσεις για σημεία με Κοκορεβυθιές εντός του κέντρου της Αθήνας, αλλά και για τη δυνατότητα (έγκριση από αρμόδιους φορείς) συλλογής κουκουναριών ελάτης.

Ακύρωση της συνέλευσης 23/9

Ενημερωθήκαμε (από την Γιούλη Μαυράκη, η οποία είχε αναλάβει -όπως και την προηγούμενη φορά- το κλείσιμο της αίθουσας στην κοινότητα) ότι:

1. Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων δεν είναι διαθέσιμη για την αυριανή συνέλευση, διότι εκεί θα συνεδριάσει ο σύλλογος γονέων και δεν μας διατίθεται κανένας άλλος χώρος.

2. Η συνέλευση των εθελοντών αναβάλλεται επ' αόριστον για κάποιους τεχνικούς λόγους (;) που αφορούν την αίθουσα! Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε ότι ο πρόεδρος θα μας πει πότε μπορούμε να συνεδριάσουμε, διότι θα αποφασίζει ο ίδιος για τη διάθεση της αίθουσας!

Σχέδιο-κειμένου προς συζήτηση

Το σχέδιο-κειμένου που ακολουθεί συντάχθηκε από τους Στ. Τσογκανή, Παν. Φελούρη και Αιμ. Χρηστάκη προκειμένου να υποβληθεί στην Κοινότητα Πικερμίου ως υπόμνημα της συνέλευσης (9/9/2009) των εθελοντών από το πυροφυλάκιο της Διώνης. Το σχέδιο-κειμένου θα πρέπει πρώτα να διανεμηθεί σε όλους τους εθελοντές, να συζητηθεί αναλυτικά και να οριστικοποιηθεί σε μια προσεχή (πότε;) συνέλευση.

---

Mνημόνιο προς Κοινότητα Πικερμίου

Θέμα: Παρατηρήσεις και προτάσεις από εθελοντές του Πυροφυλακίου Πικερμίου

Πικέρμι, 23/9/2009

Εμείς (η ΕΟΠ – Εθελοντική Ομάδα Πικερμίου ????) που συνεισφέραμε στη στελέχωση του Πυροφυλακίου Πικερμίου ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση της Κοινότητας περί τα μέσα Μαϊου 2009 έχουμε να εκθέσουμε τα εξής σε ό,τι αφορά στο θέμα της πυροφύλαξης και των καταστρεπτικών πυρκαγιών του Αυγούστου:

Α. Τι παρατηρήσαμε

Β. Τι προτείνουμε να γίνει

Γ. Με ποιόν τρόπο μπορούμε να συνεισφέρουμε

Αναλυτικότερα:

Α. Τι παρατηρήσαμε

1. Υπήρξαν φέτος πολλά ακαθάριστα από ξερόχορτα οικόπεδα. Επιβάλλεται η Κοινότητα να πάρει σοβαρά μέτρα για τον καθαρισμό τους εξετάζοντας όλους τους πιθανούς τρόπους (στην περίπτωση που δεν βρίσκονται οι ιδιοκτήτες, που τα οικόπεδα είναι περιφραγμένα και κλειδωμένα).
2. Υπήρξαν φέτος πολλοί ακαθάριστοι δημόσιοι δρόμοι (με σκουπίδια, δένδρα κλπ.). Κλασικό παράδειγμα η υπό διάνοιξη οδός Αιγαίου Πελάγους που ήταν πραγματική «θρυαλλίδα» με τα κομμένα και αφημένα εκεί (για …προσάναμμα) δένδρα και πεύκα εδώ και ένα χρόνο!
3. Η θέση του Πυροφυλακίου δεν κρίνεται επαρκής:

·         ίσως θα πρέπει να πάει ψηλότερα (γιατί όχι και επί της δεξαμενής)

·         θα πρέπει να συνεπικουρηθεί από ένα τουλάχιστον ακόμη φυλάκιο (π.χ. επί του λόφου Έτους)

4. Υπήρξαν σοβαρότατες ελλείψεις σε ότι αφορά σε:

·         οργάνωση και εκπαίδευση της ομάδας εθελοντών

·         γνώση όλων των εθελοντών για το που ακριβώς ευρίσκονται οι πυροσβεστικοί κρουνοί

·         τοπογραφία της περιοχής (ακριβή τοπωνύμια)

5. Οι εθελοντές δεν μπορούσαν (και να το ήθελαν) να διευκολύνουν το έργο των δυνάμεων της Πυροσβεστικής (πού πολλές από αυτές ήλθαν από πολύ μακριά – Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα) παρέχοντας ούτε μια (στοιχειωδώς οργανωμένη) πληροφορία.
6. Ομάδες δασοπυρόσβεσης που έφτασαν για να βοηθήσουν δεν είχαν κάποιον να τους υποδείξει που θα πάνε και πως θα πάνε.
7. Κινητοποιήθηκε πλήθος κατοίκων της Διώνης στις δύο καταστροφικές ημέρες (23 και 24 Αυγούστου) χωρίς να ξέρουν τι θα πρέπει να κάνουν. Υπήρξε μεγάλη προθυμία αλλά χωρίς κανένα συντονισμό από κάποια υπεύθυνη αρχή, κάτι που συνεπάγεται τόσο αναποτελεσματικότητα όσο και άσκοπη έκθεση σε κίνδυνο.
8. Μεγάλο μπλοκάρισμα δρόμων εξαιτίας σύγχυσης ακόμη και των δυνάμεων της τάξης αλλά και έλλειψης ενός βασικού σχεδίου αντιμετώπισης παρόμοιων καταστάσεων. Το σχέδιο Ξενοκράτης του οποίου ακούσαμε να γίνεται επίκληση (πολύ πρίν από την καταστροφή) ουσιαστικά δεν είδαμε να λειτουργεί (δεν ξέρουμε και αν υφίσταται, βεβαίως)
9. Απουσίαζαν περιμετρικά της Κοινότητας δεξαμενές νερού που θα μπορούσαν να εφοδιάσουν τα ελικόπτερα (για παράδειγμα).
10. Η δεξαμενή νερού άδειασε με αποτέλεσμα όσες προσπάθειες αναλαμβάνονταν από κατοίκους για προστασία εκείνη την ώρα να μη μπορούν να καρποφορήσουν. Δεν υπήρχε νερό και όπου υπήρχε δεν είχε πίεση.

 Β. Τι προτείνουμε

1. Ανάληψη σοβαρής και συντονισμένης δράσης από την Κοινότητα στο συνολικό θέμα που ονομάζεται Πολιτική Προστασία. Κάτι τέτοιο απαιτεί:

·         Να ορισθεί μέλος του Κοινοτικού Συμβουλίου αποκλειστικά για το σκοπό αυτό

·         Να ζητηθούν οι γνώμες των ειδικών (από πλευράς Πολιτείας αλλά και κατοίκων της Κοινότητας) και η συνεισφορά αυτών

·         Να οργανωθεί η εκπαίδευση και η ένταξη των εθελοντών στην Πολιτική Προστασία βάσει επαρκούς και αξιόπιστου σχεδίου καταρτισμένου από ειδικούς και επαγγελματίες και όχι από ερασιτέχνες και αυτοσχεδιάζοντες.

·         Η Κοινότητα θα παρέχει τον εξοπλισμό που απαιτείται και με συνεργασία Κοινότητας και Πυροσβεστικής Υπηρεσίας θα ενεργοποιούνται (σε περίπτωση πυρκαγιάς ή πλημμύρας) βάσει σχεδίου οι εθελοντές.

·         Το σχέδιο αξιοποίησης των εθελοντών μπορεί να φτάσει και σε αξιολόγησή τους, πιστοποίησή τους (σε ότι αφορά στην εκπαίδευσή τους), ασφάλιση από ατύχημα, για να ανταποκριθούν στην αστική ευθύνη που αναλαμβάνουν

·         Το σχέδιο μπορεί ακόμη να περιλάβει εξοικείωση των παιδιών (από ηλικίας 10 ετών και πάνω) των σχολείων της περιοχής με το περιβάλλον, το δάσος και τις αρχές της δασοπυρόσβεσης.

·         Δέσμευση κονδυλίων για προμήθεια υλικών και εξοπλισμού εθελοντών (ασύρματοι, γιλέκα, κονκάρδες για να είναι αναγνωρίσιμοι, κλπ.)

·         Προβολή του εθελοντισμού

·         Εκπόνηση τοπικού σχεδίου αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών (και κοινοποίηση σε όλους τους κατοίκους)

·         Οργάνωση εκπαιδεύσεων στους κατοίκους της Κοινότητας και στις εθελοντικές ομάδες από την Πυροσβεστική Υπηρεσία κλπ.

·         Ενεργοποίηση του Συλλόγου Πολιτικής Προστασίας που ουσιαστικά δεν έχει μέλη!

2. Η σχεδιαζόμενη αναδάσωση της περιοχής να λάβει υπ’ όψιν ειδικούς επιστήμονες και να μη γίνει τυχαία και αυτοσχεδιάζοντας.
3. Να αναληφθεί δέσμευση από πλευράς Κοινότητας για τη μη ανοικοδόμηση των λόφων μεταξύ Διώνης και Ντραφίου (λόφοι Δασαμάρι κλπ.)
4. Να γίνει καθαρισμός του ρέματος Βαλανάρη από ξερά δένδρα κλπ, απομάκρυνση σωλήνων υδρομάστευσης που κανείς δεν ξέρει από πού ξεκινούν και που καταλήγουν.
5. Να καθαρισθούν όλες οι εστίες πιθανής πυρκαγιάς από τους δρόμους των οικισμών (π.χ. οδός Αγαίου Πελάγους κλπ.).
6. Να ληφθούν μέτρα (ακόμη και με επιβολή προστίμων) για τον καθαρισμό από ξερά χόρτα των οικοπέδων της περιοχής.
7. Παρουσίαση του έργου μας στο Κοινοτικό Συμβούλιο για αξιολόγηση και λήψη περαιτέρω μέτρων οργάνωσης εθελοντισμού.
8. Παρουσίαση των προτάσεων μας στο Κοινοτικό Συμβούλιο.
9. Δημιουργία επιπλέον δεξαμενών νερού.
10. Aγορά μικρών οχημάτων πυρόσβεσης, ευέλικτων και ικανών για κατάσβεση μικρών εστιών φωτιάς μέσα σε οικισμούς.
11. Διερεύνηση της αναγκαιότητας και της δυνατότητας δημιουργίας αντιπυρικής ζώνης στα όρια συγκεκριμένων τμημάτων του οικισμού.

Γ. Με ποιόν τρόπο μπορούμε να συνεισφέρουμε

Είμαστε διατεθειμένοι για τα εξής:

1. Να στελεχώσουμε συγκεκριμένες ομάδες δράσης που θα αφορούν σε:

·         θέματα δασοπροστασίας

·         θέματα αναδάσωσης

·         θέματα πλημμυρών

·         θέματα οργάνωσης εθελοντικής δράσης για παροχή ……

2. Να φέρουμε σε επαφή την Κοινότητα με ειδικούς επιστήμονες και επαγγελματίες που θα μπορέσουν να συνεισφέρουν στη διεκπεραίωση του έργου των παραπάνω ομάδων
3. Να αποκαταστήσουμε επαφή με άλλες δράσεις και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε θέματα:

·         διάσωσης

·         αναδάσωσης

·         δασοπροστασίας

4. Να δεσμευτούμε για συνδρομή και συνεισφορά με εθελοντική εργασία στην υλοποίηση σχεδίων της Κοινότητας.

Προσωπικος απολογισμος (εφ' ολης της υλης)

Η τεραστια καταστροφη της πυρκαγιας της 23ης-24ης Αυγουστου που αναγκαστικα αλλαζει ολα τα δεδομενα της πυροπροστασιας στη Διωνη (και στο Πικερμι) δεν ηταν παρα το επακολουθο μιας δασοκτονας πολιτικης που εχουν ακολουθησει ολες οι κυβερνησεις εδω και μισο αιωνα: οι δασικες πυρκαγιες ανοιγουν τα παραθυρακια για τους αποχαρακτηρισμους των δασικων εκτασεων και το εγκλημα ολοκληρωνεται με την οικιστικη αναπτυξη στα καμενα. Ας μην γελιομαστε, πριν 30 χρονια και η Διωνη ηταν δασος!

Το εγκλημα που συντελεστηκε μπροστα στα ματια μας ηταν, συνεπως, για αλλη μια φορα προδιαγεγραμμενο, μονο που καποιοι το ειχαν ηδη προαναγγειλλει: πριν μερικα χρονια ειχε κυκλοφορησει στην περιοχη μας το κειμενο ενος συλλογου-συνεταιρισμου επονομαζομενου "κτημα Πεντελη" που υποσχοταν την ενταξη (διπλο/τριπλο-καμενων πλεον) περιοχων της Διωνης στο σχεδιο πολης.

Ειναι προφανες οτι το κρατος δεν ενδιαφερεται για τη δασοπροστασια και ο κυριοτερος λογος ειναι οτι σημερα το δασος δεν αποφερει κερδη -ειναι γνωστο ομως οτι παλιοτερα οι ανθρωποι διαχειριζονταν τα δαση σαν σημαντικο παραγοντα της οικονομιας του τοπου τους, π.χ. για τη συλλογη ρητινης. Αποτελεσμα αυτης της αδιαφοριας ειναι οτι δεν υπαρχει σωστος σχεδιασμος προληψης και καταστολης πυρκαγιων ουτε αποκαταστασης των καμενων. Αυτη η κεντρικη πολιτικη αντανακλα στην αγνοια, την ανεπαρκεια και την ανικανοτητα των τοπικων φορεων να οργανωσουν/σχεδιασουν την πυροπροστασια που στα καθ' ημας συνεπαγεται οτι θα οφειλε η Κοινοτητα να ειχε προσλαβει πολυ πριν το καλοκαιρι ειδικο συμβουλο δασοπροστασιας-πυροπροστασιας για να ασχοληθει αποκλειστικα με το αντικειμενο. Δεν το εκανε, ας το κανει επιτελους τωρα!

Το πυροσβεστικο δογμα που ακολουθησαν η Κοινοτητα, ο ΣΠΑΠ, η Πυροσβεστικη και οι Μαρκογιαννακηδες ηταν: "αστε το δασος να καει και ας σωθουν τα σπιτια" (βεβαια μεσα σ' ολη την ανοργανωσια, τους ξεφυγε λιγο το Ντραφι και ο Αγ. Σπυριδωνας). Δυστυχως αυτη η αντιληψη εκφραστηκε και απο πολλους κατοικους της Διωνης που ηδη απο την αρχη της περιοδου εθεταν ζητηματα οικιακων δεξαμενων και συστηματων πυροσβεσης, λυσεις ατομικες που δεν βοηθανε σε τιποτα μια κοινωνικη παρεμβαση για το περιβαλλον στο οποιο ζουμε. Οπως μαθαινουμε ομως, οι ειδικοι της δασοπυροσβεσης ακολουθουν αλλο δογμα: "τη φωτια μην την περιμενεις σπιτι σου, πηγαινε πανω της". Δεν ζηταμε τα πυροσβεστικα εξω απο το σπιτι μας αλλα προστατευουμε το πρασινο σε μεγαλη αποσταση απο τον οικισμο (περιαστικα δαση και δασικες εκτασεις), χτυπωντας εκει το μετωπο της φωτιας που ερχεται, δημιουργωντας επι τοπου αντιπυρικες ζωνες (με δασεργατες-υλοτομους) και ριχνωντας αντιπυρικο υγρο (δελτιο τυπου του ΣΠΑΠ 14/07/09 αναφερει την προμηθεια α.υ., πότε χρησιμοποιηθηκε;) και κατα συνεπεια σωζουμε και το πρασινο και τον οικισμο.

Διαβαζοντας τις ανακοινωσεις της Κοινοτητας πριν και μετα την πυρκαγια απλα επαληθευεται και διαπιστωνεται η αγνοια, η ανικανοτητα και η ανευθυνοτητα των "υπευθυνων".

Παντως να σημειωσω οτι η κριτικη που ασκειται απεναντι στην Κοινοτητα δεν πρεπει να επικεντρωνεται μονο στον Κοινοταρχη ο οποιος, εστω και με λαθος τροπο, τουλαχιστον συμμετειχε για το θεαθηναι σ' αυτη την προσπαθεια οργανωσης της πυροπροστασιας. Τι να πω ομως για πολλους κοινοτικους συμβουλους ή προεδρους συλλογων που ηταν ανυπαρκτοι; Οταν αναζητουσαμε κοσμο για τις βαρδιες στο πυροφυλακιο, οι πιο πολλοι απ' αυτους ηταν εξαφανισμενοι. Ουτε κριτικη δεν αξιζει να τους κανεις.

Πυροπροστασια

Περα ομως απο αυτες τις γενικες κρισεις, θα αναφερθω και στη συγκεκριμενη εμπειρια του πυροφυλακιου της Διωνης, που εκτιμω οτι κατεληξε αδοξα. Μπορει να δοθηκαν καποιες ειδοποιησεις για φωτιες, ομως η συναρτηση που ειχαν αυτες με την πυροσβεστικη επεμβαση ειναι κατι αγνωστο, αοριστο και τυχαιο. Ολο το στησιμο αυτου του εθελοντικου εγχειρηματος, για καποιους δεν ηταν παρα μια επιφαση πυροφυλαξης για το θεαθηναι, ενω και η εμμονη καποιων αλλων στη συνεχιση της λειτουργιας του μετα την καταστροφικη φωτια, μονο την πυροφυλαξη δεν εξυπηρετει πλεον. Οι παρορμησεις των "προσωπικων στοιχηματων" θα ειναι παντα κακος συμβουλος σε μια ορθολογικη οργανωση της πυροπροστασιας.

Ενδεικτικα θα αναφερω καποια πολυ συγκεκριμενα προβληματα:

1. Ποτε δεν εγινε καποια τοπογραφικη μελετη για την καταλληλοτερη θεση του πυροφυλακιου. Ετσι λειτουργησαν δυο πυροφυλακια στο Πικερμι (της Διωνης και του Ντραφιου), οχι απαραιτητα σε σωστη θεση, σπαταλωντας χρησιμο ανθρωπινο δυναμικο. Αν και εφοσον το πυροφυλακιο συνεχισει να λειτουργει και του χρονου χρειαζεται να επαναπροσδιοριστει η θεση του λαμβανοντας υπ'οψη και τα νεα δεδομενα των καμενων περιοχων.

2. Ελλειψη καταλληλων χαρτων για τον αμεσο προσδιορισμο του στιγματος ενος συμβαντος. Οι εθελοντες αλλα και οι υπαλληλοι της πυρασφαλειας ειχαν αγνοια της περιοχης και των τοπωνυμιων, π.χ. αδυναμια να προσδιορισουν αν καποιο σημειο ειναι πανω ή κατω απο την Μαραθωνος. Αυτα δεν διορθωθηκαν ουτε με την εμφανιση καποιων παλαιων και ακαταλληλων χαρτων ουτε με την τοιχοκολληση φωτογραφιων της περιοχης.

3. Αγνοια των εθελοντων στη χρηση του ασυρματου καθως και στο πρωτοκολλο επικοινωνιας με το κεντρο ΣΠΑΠ, π.χ. εθελοντες που δεν ηξεραν πως να ανοιξουν τον ασυρματο ή δεν ενημερωναν το κεντρο ΣΠΑΠ για την εναρξη/αλλαγη/ληξη βαρδιας.

4. Δεν υπηρχε μια ενιαια λιστα εθελοντων. Ο Συλλογος-φαντασμα Εθελοντων Πολιτ. Προστασιας με τα "80 μελη" που "βρισκονται σε συνεχη επαγρυπνηση και φυλαξη της περιοχης μας" (βλ. φυλλαδιο Κοινοτητας) αποδειχθηκε πλασματικο κατασκευασμα για αλλου ειδους χρηση. Αποτελεσμα ηταν οι συντονιστες του προγραμματος να εχουν διαφορετικες λιστες ή και καμμια λιστα. Και βεβαια σε τετοιες περιπτωσεις εμφανιζεται ο εξης κινδυνος. Ο συντονιστης να καλει, για ευκολια, κυριως τους γνωστους του (π.χ. τα μελη ενος συλλογου) και να αγνοει καποιους αλλους. Επομενο ειναι τοτε, να δημιουργειται η υποψια/εντυπωση οτι στο πυροφυλακιο πηγαινουν μελη προσκειμενα σε συγκεκριμενες ομαδες/συλλογους/παραταξεις και οχι απλοι εθελοντες. Και πραγματι, πολλοι κατοικοι θεωρωντας οτι οσοι πηγαιναμε στο πυροφυλακιο ειμασταν "οι ανθρωποι του προεδρου" εβρισκαν τη δικαιολογια(;) για να απεχουν.
Αναμφιβολα οι εθελοντες πυροπροστασιας μπορουν να ανηκουν οπουδηποτε, αλλα στην κοινωνικη προσφορα -και αυτη ειναι που μας διαφοροποιει απο π.χ. τους εθελοντες αιμοδοτες που προσφερουν ατομικα- θα πρεπει να προσερχονται αφηνοντας κατα μερος τις οποιες "παραταξιακες" προτιμησεις. Ο εθελοντισμος (για τον οποιο πολλα εχουν γραφτει μονο που ο καθενας τον αντιλαμβανεται και τον εξασκει πολυ διαφορετικα) δεν ειναι βημα αναδειξης πολιτικων φιλοδοξιων και "δυστυχώς στον ελλαδικό χώρο διαπιστώνουμε ότι οι εθελοντικές προσπάθειες της κοινωνίας, γίνονται σκάλα ανάδειξης πολιτευτών, ανεξαρτήτου επιπέδου. Είναι πολλοί οι πρόεδροι αθλητικών συλλόγων, που τους βλέπουμε Δημάρχους. Είναι πολλοί αυτοί που μετέχουν ή ιδρύουν συλλόγους για να τους προβάλουν, ως προσωπικές δράσεις στην τοπική ή ευρύτερη κοινωνία." [Δικτυο Ανατολικης Αττικης]

5. Ο συντονισμος δεν πρεπει να ειναι ενα διορισμενο μονιμο ποστο (οι καρεκλοκενταυροι φτανουν και περισσευουν). Συντονιστες πρεπει να αναλαμβανουν οσο το δυνατον περισσοτεροι εθελοντες (που μπορει να προτεινονται απο μια συνελευση) οι οποιοι θα εναλλασσονται ανα 15θημερο, θα συνεργαζονται για την καταρτιση του προγραμματος, θα ειναι σε ετοιμοτητα ανα πασα στιγμη και παροντες οταν χρειαστει στο διαστημα αναληψης των καθηκοντων τους. Ειναι σημαντικο ολοι οι εθελοντες να αναλαμβανουν πρωτοβουλιες, καθηκοντα και ευθυνες και να μην αντιμετωπιζονται απο κανεναν ως υπαλληλοι/εντολοδοχοι που στελνονται στη "σκοπια" σαν αγγαρεια.

6. Ενα αλλο δειγμα της συνολικοτερης ανοργανωσιας αποτελει και ο τροπος επιλογης των υπαλληλων πυρασφαλειας. Οταν υπαλληλος πυρασφαλειας, απο αυτους που πρωτοι θα ριχτουν στη φωτια για την κατασβεση της, εχει σοβαροτατο προβλημα υγειας, τοτε καταλαβαινουμε με τι κριτηρια οργανωθηκε ολο το συστημα πυροπροστασιας της Κοινοτητας;

Ολα τα παραπανω ειναι δηλωτικα μιας πυροπροστασιας που παρολη την αρχικη αισιοδοξια τελικα οδηγηθηκε σε αποτυχια και τουτο, ακομη κι αν δεν ειχε συμβει η καταστροφικη πυρκαγια.

Συγκροτηση εθελοντικης ομαδας και στοχοι

Νομιζω οτι κατ' αρχην θα πρεπει να περασουμε ενα σταδιο περισυλλογης, οχι βεβαια με την εννοια της απραξιας. Θα πρεπει να επανεξετασουμε τα νεα δεδομενα, να σκεφτουμε λυσεις και σχεδια δρασης, να γνωρισουμε και να μελετησουμε ο,τι προτεινουν οι ειδικοι της δασοπροστασιας. Ετοιμες σερβιρισμενες χωνεμενες λυσεις δεν υπαρχουν. Τελικα, εμεις θα αποφασισουμε για την περιοχη που ζουμε.

Μπορουμε να ερθουμε σε επαφη με αλλες εθελοντικες ομαδες, ωστε να μαθουμε απο τις εμπειριες τους, να μας συμβουλευσουν σχετικα με τις αρχες λειτουργιας και οργανωσης μιας εθελοντικης ομαδας (αν θελουμε να συγκροτηθει κατι τετοιο) καθως και τι πρεπει να αποφυγουμε. Μια εθελοντικη ομαδα πρωτα "δενεται" στη δραση και υστερα αποφασιζει για τη μορφη της. Η δικη μας δραση σε τι συνισταται; στις βαρδιες; Ο κινδυνος της γραφειοκρατικοποιησης και του εγκλωβισμου σε διαδικασιες και αρχαιρεσιες συλλογων θα μπλοκαρει τη διαθεση πολλων για κοινωνικη εθελοντικη προσφορα. Το ιδιο θα συμβει αν γινουμε οι "συνομιλητες" μιας αναποτελεσματικης Κοινοτητας ή συντακτες υπομνηματων που γνωριζουμε που καταληγουν...  ωραια αλλοθι για να μην κανουμε εμεις τιποτα το ουσιαστικο και δημιουργικο.

Η πολιτικη προστασια προς το παρον ξεπερναει τις δυνατοτητες αυτης της ομαδας. Δεν χρειαζεται να σκορπιστουμε σε πολλους και μαξιμαλιστικους στοχους αλλα να επικεντρωσουμε τις δραστηριοτητες μας σε ο,τι επειγει. Θεωρω οτι πρωτη προτεραιοτητα πρεπει να εχουμε την αναδασωση ολων των καμενων δασικων εκτασεων. Αυτο προϋποθετει τη συνδρομη ειδικων επιστημονων, δασολογων και περιβαλλοντικων οργανωσεων (μακρυα απο μεταλλαχθεντες συλλογους οικοπεδουχων).

Σε περιπτωση που η Κοινοτητα κανει αντιπλημμυρικα/αντιδιαβρωτικα εργα θα πρεπει να παρακολουθησουμε την εκτελεση τους και να ελεγξουμε αν εχει προηγηθει μελετη που θα λαμβανει υποψη τη φυσικη ή τεχνητη αναδασωση. Οι "ανιδρωτοι λοτομοι" και τα "συνεργεια καθαρισμου των 60.000 ευρω" καραδοκουν [Κ.Σ. 09/09/09, αρ. αποφ. 211] "Χωρίς μελέτες υπάρχει κίνδυνος να κατασκευαστούν αντιπλημμυρικά έργα σε σημεία που δεν απαιτείται η κατασκευή τους και μπορούν να προκαλέσουν ακόμη και πλημμύρες αντί να τις αποτρέψουν... ακόμα και τα κορμοφράγματα ή τα κορμοπλέγματα θα πρέπει να γίνονται σε περιοχές ανάλογα με την κλίση του εδάφους και όχι όπου να είναι... οι εργασίες θα πρέπει να γίνονται και με γνώμονα ότι η περιοχή κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης θα παρουσιάσει φυσική αναγέννηση." [ΣΚΑΙ]

Μετα τη φωτια, το πυροφυλακιο δεν εχει πια λογο λειτουργιας. Ενας αρραβωνας με το πυροφυλακιο κινδυνευει να καταληξει σε γαμο με την "καρεκλα"... Η επικουρικη προς την Κοινοτητα πυροπροστασια ειχε νοημα λογω της μεγαλης εκτασης προς παρατηρηση (Πεντελη, Μαυρηνορα, Πικερμι). Σημερα (και του χρονου) το μονο που μενει να φυλαχτει ειναι το βουνο Ετος, κατι που μπορει να το κανει η Κοινοτητα με τους υπαλληλους πυρασφαλειας, εκτος κι αν η Κοινοτητα αντιμετωπιζει την εθελοντικη προσφορα ως μαυρη εργασια.

Η πυροπροστασια απο δω και περα θα πρεπει να μετατραπει σε δασοπροστασια, δηλ. να προστατευσουμε το δασος και το πρασινο που θα αναγεννιεται. Αυτο περιλαμβανει εν μερει την πυροπροστασια αλλα δεν πρεπει να ξεχναμε τους βοσκους που καταστρεφουν καθε φυσικη αναδασωση και τους οικοπεδοφαγους/καταπατητες που διεκδικουν δασικες εκτασεις (Εξοχη, ΙΚΑ, κτημα Πεντελη, Ν. Κωνσταντινουπολη, Φλυα, Φυγεα). Αναδασωνουμε ολες τις εκτασεις που ειναι χαρακτηρισμενες δασικες και συμμετεχουμε σε αλλες πρωτοβουλιες αναδασωσης. Ομαδα κατοικων ηδη εχει ξεκινησει να δουλευει προς αυτη τη κατευθυνση (βλ. εδω).

Προτεινομενο ονομα ομαδας: Πρωτοβουλια Εθελοντων Δασοπροστασιας Πικερμιου

Το ιστολογιο

Το ιστολογιο ειναι μια ανεξαρτητη ατομικη πρωτοβουλια που σαν στοχο ειχε, αφενος, να ενημερωσει, να ευαισθητοποιησει και να προσελκυσει (νεαρο κυριως) κοσμο για το πυροφυλακιο και αφετερου, να βοηθησει οργανωτικα στην καταρτιση του προγραμματος. Σε μια πρωτη φαση λειτουργησε καθαρα οργανωτικα και σκοπιμα δεν εκφραστηκαν προσωπικες αποψεις, κριτικες για την λειτουργια της πυροπροστασιας, ουτε αναρτηθηκαν διαφορα προπαγανδιστικα κειμενα της Κοινοτητας. Δεν ειναι το ιστολογιο επικοινωνιακο οργανο κανενος συλλογου κι ουτε θα υπηρετησει τις πολιτικαντικες επιδιωξεις οιουδηποτε. Γι αυτους τους λογους, αρχικα, το ιστολογιο ηταν κλειστο και απαιτουσε εγγραφη, αλλα επειδη πολλοι ειχαν δυσκολια στην προσβαση, κατα τα μεσα Ιουλιου η προσβαση εγινε ανοιχτη. Βεβαια, απο τη στιγμη που εγινε ολη αυτη η καταστροφη θεωρησα χρησιμο να δοθουν μεσα απο το ιστολογιο πληροφοριες για τη δασοπροστασια και να εκφραστουν αποψεις και κρισεις που εχουν κατι αξιολογο να πουν (τα λιβανιστηρια σε "αψογους φρουρους της Διωνης", δεν χρειαζονται!).

Εχοντας ομως επιγνωση οτι το συγκεκριμενο ιστολογιο ολοκληρωσε τον κυκλο του, συντομα θα αναρτηθει και η "ημερομηνια ληξης"...

«Οπου φυτεύεται ένα δάσος κλείνει μια φυλακή»

πηγή: IOSPRESS, 19/09/09

**«Οπου φυτεύεται ένα δάσος κλείνει μια φυλακή», θα μπορούσε να είναι το σλόγκαν μιας νέας αντίληψης για το τι μπορεί να σημαίνει μια πράσινη ανάπτυξη. 
Είναι γνωστό ότι στα πλαίσια της διασφάλισης της «ασφάλειας και της τάξης των πολιτών» οι κατατρεγμένοι πρόσφυγες και μετανάστες κρατούνται στοιβαγμένοι σε στρατόπεδα και φυλακές κάτω από άθλιες συνθήκες μέχρι να εξεταστεί η αίτησή τους για άσυλο ή μέχρι να διωχτούν κακήν κακώς πίσω στις φτωχές και εμπόλεμες χώρες τους.

**Τα χρήματα που (υποτίθεται ότι) ξοδεύει το ελληνικό κράτος για να τους δώσει τα απαραίτητα (τροφή και νερό) ή για να λειτουργήσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (όσο κι αν τα τσεπώνουν στην πορεία κάποιοι εργολάβοι, φύλακες, κ.λπ.) είναι πολλά και τα «ανταποδοτικά οφέλη» μηδενικά. Από την άλλη μεριά, η ΕΕ, έχοντας αντιληφθεί τις άθλιες συνθήκες κράτησής τους είναι αναγκασμένη να κωφεύει στις κραυγές των ελληνικών κυβερνήσεων για οικονομική βοήθεια, ενώ όλες οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών για τα στρατόπεδα είναι καταδικαστικές για την Ελλάδα.

**Ο εθελοντισμός λίγων πολιτών δεν αρκεί για την αποκατάσταση των δασών. Με ένα μεροκάματο, λοιπόν, σε άνεργους μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα θα μπορούσε η ελληνική πολιτεία να επέμβει σε καμένες δασικές περιοχές με δεντροφυτεύσεις και καθαρισμούς, αλλά και επιτήρηση και φροντίδα. Οι άνεργοι μετανάστες θα έβρισκαν απασχόληση, ενώ το ελληνικό κράτος θα εξοικονομούσε μεγάλα ποσά από τα έξοδα κατασκευής στρατοπέδων-φυλακών και κράτησης των μεταναστών. Ενα τρίμηνο λόγου χάρη πιλοτικό πρόγραμμα για μετανάστες χωρίς ή με χαρτιά που στόχο έχει να αποκαταστήσει το περιβάλλον είναι σίγουρο ότι θα εξασφάλιζε και ευρωπαϊκά κονδύλια, αλλά και τη συναίνεση του φοβισμένου έλληνα «νοικοκύρη».

**Με την καθοδήγηση ειδικών για τα δάση και τους καθαρισμούς των περιοχών που χαρακτηρίζονται Natura και με μια προσωρινή απασχόληση αυτών που συνωστίζονται στο κέντρο της Αθήνας και ενοχλούν τους φιλήσυχους πολίτες θα μπορούσε ένας μη-Σουφλιάς υπουργός ή ένας μη-Κακλαμάνης δήμαρχος να έχει σοβαρά αποτελέσματα.

**Αρκεί φυσικά να μην αναλάβει κάποιο golden boy ή μια διορισμένη επιτροπή εργολάβων την εκπόνηση και υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος, αλλά άνθρωποι που γνωρίζουν και που με τη βοήθεια των οικολογικών οργανώσεων και τα δίκτυα μεταναστών θα οργανώνουν τις ομάδες που θα χρειάζεται η κάθε καμένη περιοχή και μετά θα τις διοχετεύουν εκεί με τα φτυάρια και τις τσάπες και με ένα μεροκάματο που θα εξασφαλίζει την αξιοπρεπή παραμονή των μεταναστών για όσο διάστημα εξετάζονται οι αιτήσεις τους.

**Κι αν δεν πείθεται κάποιο από τα οικονομικά στελέχη του κράτους για το πόσο συμφέρουσα είναι μια τέτοια λύση, αρκεί και μία πρωτοβουλία ενός δημάρχου σε μια καμένη περιοχή για να το αποδείξει. Μήπως ζητάμε πολλά από ένα κράτος που προκάλεσε τον εμπρησμό του καταυλισμού των μεταναστών στην Πάτρα (βλ. φωτογρ.) πριν από λίγους μήνες;

Ανοιχτή συνέλευση εθελοντών από το πυροφυλάκιο Διώνης

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου, 7:30μμ
στην Κοινότητα Πικερμίου

Θεματολογία

1. Στόχοι: πολιτική προστασία ή αναδάσωση ως πρώτο βήμα;
   Σχηματισμός ομάδων εργασίας για το σκοπό που θα επιλέξουμε και χρονοδιάγραμμα των απαιτούμενων δράσεων.
2. Μορφή της ομάδας: σύλλογος ή ανεξάρτητη πρωτοβουλία;

[βλ. Περίληψη της συνέλευσης των εθελοντών του πυροφυλάκιου της Διώνης]

Βόσκηση στα καμένα: ο πιο άμεσος κίνδυνος για την αναγέννηση του δάσους

πηγή: ANIMA

Κατσίκες βόσκουν δίπλα στα καμένα δυο μέρες μετά τη φωτιά (Αγ. Παρασκευή, Καλέντζι).
Ποιος θα τις εμποδίσει να φάνε στο καμένο τμήμα τα πρώτα βλαστήματα μετά τη βροχή;

Η απαγόρευση της βόσκησης στα καμένα από τα αρμόδια δασαρχεία δεν αρκεί: για να μπορέσει να τηρηθεί, πρέπει να υπάρξει επιτήρηση της υπαίθρου από τις, ούτως ή άλλως, αποδυναμωμένες δασικές υπηρεσίες. Και να στηριχθούν οικονομικά οι κτηνοτρόφοι ώστε να μην βγάλουν τα ζώα τους για βοσκή για τουλάχιστον δύο χρόνια, στις πληγείσες περιοχές. Και να αποφασίσουν κι ίδιοι να συνεργαστούν, πράγμα δύσκολο, για να μην ξαναδούμε το αλαλούμ της Ηλείας όπου οι ζωοτροφές, που δίνονταν γι αυτό το σκοπό, κατέληξαν να πουλιούνται και τα κοπάδια να βόσκουν ανενόχλητα καταστρέφοντας τη φυσική αναγέννηση. Πολύ δύσκολο να συντρέξουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, όταν οι υπηρεσίες δεν λειτουργούν και το επίπεδο κοινωνικής συνείδησης είναι χαμηλό….

Δείτε εδώ την επιστολή της ΑΝΙΜΑ στο Νομάρχη Ανατολικής Αττικής για τη βόσκηση στα καμένα.

Γκρίνια τέλος, ώρα για πράξεις

πηγή:  ΔΙΚΤΥΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
 

Μετά από εκτεταμένη συζήτηση με την Διεύθυνση Αναδασώσεων Αττικής, όπου μας παρουσιάστηκαν οι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε εθελοντικά σε εργασία για την επιτάχυνση των αναδασώσεων στις καμένες περιοχές (και της Πάρνηθας, για όσους έχουν ιδιαίτερη σχέση με το εν λόγω βουνό), ξεκινάμε εξόρμηση συλλογής σπόρων τους οποίους θα αξιοποιήσουμε ποικιλοτρόπως.

1. Θα φυτέψουμε εμείς (στο χώρο του ο καθένας) κάποια είδη που έχουν εύκολη καλλιέργεια και θα τα παραδώσουμε στη Διεύθυνση όταν πια μεγαλώσουν τα "βλαστάρια" μας, ή θα τα φυτέψουμε εμείς σε κάποια αναδάσωση της Δ.Α.Α. (μετά από τουλάχιστον 1,5 χρόνο, και πριν μεγαλώσουν τόσο ώστε να είναι ακατάλληλα...) κατόπιν συνεννόησης μαζί τους.

2. Θα προσφέρουμε στη Δ.Α.Α. τους πιο εξειδικευμένους σπόρους (ελάτη, δρυς κ.α.), τους οποίους εμείς δεν είμαστε σε θέση να καλλιεργήσουμε (έχουν χαμηλά ποσοστά βλάστησης και θέλουν ειδικό χώμα και συνθήκες ανάπτυξης...).

3. Θα συμμετάσχουμε σε δενδροφυτεύσεις, κυρίως κάποιες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ, οπότε όποιος έχει λίγο χρόνο (ελεύθεροι επαγγελματίες, κ.λπ.) ας μας το δηλώσει για να δούμε τον αριθμό των ατόμων. Θα γίνουν και ΣΚ, αλλά μάλλον με συνεργασία και άλλων φορέων (πχ ΣΠΑΠ), λόγω έλλειψης προσωπικού στην Δ.Α.Α. και κονδυλίων για να πληρωθούν όσοι δουλεύουν Κυριακές... Αν κάποιοι από εσάς που διαβάζουν την ανάρτηση διοργανώνουν δενδροφυτεύσεις, στείλτε μας mail να συμμετέχουμε και εμείς.

4. Γνωρίζει κανείς το δένδρο "Κοκορεβιθιά" (Pistacia Terebinthus); Μοιάζει με μαστιχόδεντρο, φύεται και στην Μυτιλήνη, και είναι κατάλληλο για τις αναδασώσεις. Οι σπόροι του -κόκκινοι, που παίρνουν βαθύ κυανό κατά την ωρίμανση και είναι βρώσιμοι- συλλέγονται τώρα, οπότε αν κάποιος το ξέρει ας μας δώσει τα φώτα του (δεν έχουμε εικόνα).

Τα είδη σπόρων που χρειαζόμαστε τόσο για να φυτέψουμε όσο και για να διαθέσουμε στην Δ.Α.Α. είναι Κουτσουπιά (έχουμε κάποια, αλλά χρειαζόμαστε περισσότερα), Χαρουπιά (πρέπει να έχει στο άλσος του Φιλοπάππου, πάνω από το Θησείο, αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα ας στείλει mail), Αγριαμυγδαλιά (αμύγδαλο δηλαδή), και βέβαια Ελάτη (περιοχών με παρόμοιες κλιματικές συνθήκες όπως της Πάρνηθας, π.χ. Κιθαιρώνας), Κοκορεβιθιά (λέγεται ότι υπάρχει στο Άλσος Συγγρού στο Μαρούσι), ποικιλίες Δρυός (διάφορα μέρη, κυρίως εκτός Αττικής), κ.α. Οι σπόροι Δρυός συλλέγονται από Δεκέμβριο, οπότε έχουμε χρόνο.

Αυτό σημαίνει ότι προσεχώς θα κάνουμε ημερήσιες εκδρομές για τους σπόρους. Η συγκομιδή των κώνων (κουκουνάρια) της Ελάτης είναι ιδιαίτερα δύσκολη, πρέπει να γίνεται προσεκτικά για να μην προκαλέσει ζημιά στο δένδρο, και οφείλουμε πρώτα να κάνουμε μια έρευνα στα μέρη που γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τέτοιου είδους έλατα γιατί δεν καρποφορούν κάθε χρόνο. Αν γνωρίζετε κάτι για τοποθεσίες που βρίσκονται ελατόδενδρα, ενημερώστε μας. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει, γιατί η αναδάσωση της Πάρνηθας προχωράει πολύ αργά λόγω έλλειψης σπόρων ελάτης, συναφούς είδους με αυτό που προϋπήρχε (λ.χ. τα ελατόδενδρα που φύονται στη Δίρφη ή το Μαίναλο δεν είναι κατάλληλα, όπως μας εξήγησαν οι δασολόγοι της Δ.Α.Α.).

Επειδή οι πληροφορίες παρουσιάζονται πολύ συνοπτικά, ενημερώνουμε κάθε ενδιαφερόμενο ότι η πρώτη εξόρμηση γίνεται την ΚΥΡΙΑΚΗ 13/9 για σπόρους, εντός των ορίων της Αττικής. Αν ενδιαφέρεστε στείλτε ένα mail στο greenitover@gmail.com, να σας ενημερώσουμε για την ώρα και τα σημεία συνάντησης. Μάλλον πάμε για κουκουναριά, πριν σαπίσουν οι σπόροι από τις βροχές...

Τα υπόλοιπα τα λέμε από κοντά.

Μοναδική λύση η «επιστροφή» στη βελανιδιά

πηγη: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Της Λινας Γιανναρου

Κάποτε, τα δάση της βελανιδιάς προστατεύονταν από τις Δρυάδες, νύμφες που γελούσαν με τη βροχή, έκλαιγαν όταν τα δέντρα έχαναν τα φύλλα τους και πέθαιναν μαζί τους όταν αυτά κόβονταν. Τα χρόνια όμως πέρασαν και η όμορφη βελανιδιά εγκαταλείφθηκε και από θεούς και από... ανθρώπους, που με την ανελέητη υλοτόμηση, τις εκχερσώσεις και την επέκταση των οικισμών τους περιόρισαν δραματικά τα δάση της σε ελάχιστες περιοχές της χώρας. Κάτι όμως φαίνεται ότι ήξεραν οι αρχαίοι...

Στο ζοφερό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί μετά και τις τελευταίες πυρκαγιές της Αττικής, η «επιστροφή στη βελανιδιά» διαφαίνεται ως η μόνη λύση. Κι αυτό γιατί, εκτός από τη φυσική τους ομορφιά και την ιδιότητά τους να εξασφαλίζουν οικολογική ισορροπία όπου και να αναπτύσσονται, τα δάση βελανιδιάς διαθέτουν δύο σημαντικά και άκρως κρίσιμα στις μέρες μας χαρακτηριστικά: δεν είναι εύφλεκτα και επιπλέον βλαστάνουν ταχύτατα έπειτα από πυρκαγιά.

Πολλαπλά οφέλη

Στα αρμόδια γραφεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης βρίσκεται ήδη πρόταση για την αποκατάσταση των καμένων περιοχών με βελανιδιές, την οποία υιοθετεί και η Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων. Η πρόταση έχει συνταχθεί από τον ανεξάρτητο ερευνητή κ. Βαγγέλη Ευθυμίου, ο οποίος μίλησε στην «Κ» για τα πολλαπλά οφέλη μιας τέτοιας παρέμβασης. «Τα περισσότερα είδη βελανιδιάς καίγονται πιο δύσκολα από τα πεύκα που επικρατούν στα δάση της Αττικής, ενώ χάρη στο τεράστιο ριζικό σύστημα που αναπτύσσει (σ.σ. μπορεί να φτάσει ώς τα 10 μέτρα βάθος), η βελανιδιά λειτουργεί και σαν μια μεγάλη αποθήκη νερού. Με τη διαπνοή των φύλλων αυξάνει την υγρασία στο περιβάλλον και ταυτόχρονα ψύχει την ατμόσφαιρα. Ετσι, σε μεγάλες εκτάσεις γύρω από την Αττική θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να λειτουργήσει ως το τέλειο κλιματιστικό για το Λεκανοπέδιο».

Σύμφωνα με τον ίδιο, μάλιστα, η αναδάσωση με βελανιδιές δεν απαιτεί αγορά φυτών από φυτώρια, αφού η σπορά με βελανίδια και η κάλυψη με μόλις 2 εκατοστά χώμα αρκούν για την ανάπτυξη ενός δάσους. «Συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα», τόνισε στην «Κ» ο κ. Νίκος Μπόκαρης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων. «Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο το θέμα να εξεταστεί από τους αρμόδιους φορείς και να εκδοθεί άμεσα εγκύκλιος για την εφαρμογή του, έστω και πιλοτικά». Οπως υποστηρίζει μάλιστα, ιδιαίτερα χρήσιμο θα ήταν να γίνουν φυτεύσεις γύρω από τους οικισμούς του Λεκανοπεδίου, «κάτι σαν φυσική αντιπυρική ζώνη». Το εγχείρημα, βέβαια, έχει τις δυσκολίες του. Οπως επισημαίνει και ο κ. Ευθυμίου, είναι ανάγκη λήψης μιας γενναίας απόφασης για την προστασία των νέων δασών από τη βόσκηση για διάστημα τουλάχιστον μιας δεκαετίας. «Αντίθετα, μετά το πέρας της δεκαετίας, η παρουσία της κτηνοτροφίας είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια του δάσους».

Χρειάζεται σχέδιο

Σε κάθε περίπτωση, η αναδάσωση των καμένων εκτάσεων στη βορειοανατολική Αττική χρειάζεται να γίνει με σχέδιο. «Υπάρχει ο φόβος ότι εξαιτίας της πίεσης να προχωρήσουν τα έργα, αλλά και επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, οι αναδασώσεις να ξεκινήσουν χωρίς μελέτες και σχεδιασμό», επισημαίνει ο κ. Μπόκαρης. «Μάλιστα, φοβούμαι ότι θα γίνουν ενέργειες στο όριο της αυθαιρεσίας. Δεν είναι όμως ώρα για τσαπατσουλιές. Τα έργα πρέπει να γίνουν με τρόπο συστηματικό και τεχνικά άρτιο. Είναι αδιανόητο να μιλούν σήμερα οι μηχανικοί και όχι οι δασολόγοι».

Περίληψη της συνέλευσης των εθελοντών του πυροφυλάκιου της Διώνης

Τα θέματα που συζητήθηκαν στη συνέλευση την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου ήταν:

απολογισμός της δράσης μας στο πυροφυλάκιο, εντοπισμός προβλημάτων που συνδέονται με την καταστροφική πυρκαγιά, καθώς και σκέψεις/ιδέες για τη συνέχεια της δράσης μας.

Στο τέλος αποφασίστηκε:

1. Να γραφτεί ένα κείμενο-σύνθεση των ελλείψεων που εκτέθηκαν στη συζήτηση, τις οποίες οφείλει να καλύψει η Κοινότητα. Το κείμενο θα της υποβληθεί ως υπόμνημα της απολογιστικής συνέλευσης των εθελοντών του πυροφυλάκιου της Διώνης.

Τη σύνταξη του κειμένου ανέλαβε μία ομάδα εργασίας που αποτελείται από: Σταύρο Τσογκανή, Αιμιλία Χρηστάκη, Παναγιώτη Φελούρη.

Το κείμενο πριν υποβληθεί στην Κοινότητα θα ανέβει στο blog, θα σταλεί σε όλα τα mails, ώστε αν υπάρχει κάποια ουσιώδης διαφοροποίηση να ληφθεί υπ' όψη (θα συνεννοηθούμε για τη διανομή του σε όσους δεν έχουν πρόσβαση στο internet).

2. Η επόμενη ανοιχτή Συνέλευση να γίνει την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου στις 7:30 μμ, με θεματολογία:

α) Απόφαση για συγκεκριμενοποίηση της επόμενης δράσης μας: πολιτική προστασία ή αναδάσωση ως πρώτο βήμα;

Σχηματισμός ομάδων εργασίας για το σκοπό που θα επιλέξουμε και χρονοδιάγραμμα των απαιτούμενων δράσεων.

β) Απόφαση για τη μορφή της ομάδας: ανεξάρτητη πρωτοβουλία ή σύλλογος;

Χωρίς μελέτες τα αντιπλημμυρικά;

πηγή: ΣΚΑΙ, 09/09/2009, 10:42

Στις πυρόπληκτες περιοχές της βορειοανατολικής Αττικής

Αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα χωρίς να έχουν προηγηθεί μελέτες είναι πιθανό να γίνουν στις πυρόπληκτες περιοχές της βορειοανατολικής Αττικής, επισημαίνει ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Γιώργος Τσακίρης.
Τονίζει ότι χωρίς μελέτες υπάρχει κίνδυνος να κατασκευαστούν αντιπλημμυρικά έργα σε σημεία που δεν απαιτείται η κατασκευή τους και μπορούν να προκαλέσουν ακόμη και πλημμύρες αντί να τις αποτρέψουν.
Αναφέρει ότι ακόμα και τα κορμοφράγματα ή τα κορμοπλέγματα θα πρέπει να γίνονται σε περιοχές ανάλογα με την κλίση του εδάφους και όχι όπου να είναι.
Υποστηρίζει ότι οι εργασίες θα πρέπει να γίνονται και με γνώμονα ότι η περιοχή κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης θα παρουσιάσει φυσική αναγέννηση.

Συνέλευση των εθελοντών του πυροφυλάκιου Διώνης

Όλοι νιώθουμε την ανάγκη

• να συζητήσουμε τα εξαγόμενα της εμπειρίας αυτού του καλοκαιριού, τα συμπεράσματά μας από τη συμμετοχή μας στη λειτουργία του πυροφυλάκιου, αλλά και από τις ελλείψεις σε πολλαπλά επίπεδα μπροστά στην καταστροφική πυρκαγιά,
• να ανταλλάξουμε ιδέες για το ποιά πρέπει να είναι η συνέχεια κάτω από τα νέα δεδομένα και
• να συνδιαμορφώσουμε το πλαίσιο των παρεμβάσεών μας στον τόπο που ζούμε.

Καλούμαστε όλοι όσοι συμμετείχαμε στο πυροφυλάκιο της Διώνης σε

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

 την ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ώρα 7:30 μ.μ.

στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων της Κοινότητας Πικερμίου.

Δεν μπορούν γιατί δεν θέλουν

πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

To άρθρο της διπλανής στήλης δημοσιεύτηκε στο φύλλο μας της 6ης Ιούνη. Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει προφητικό, μετά τη μεγάλη δασική πυρκαγιά που κατέκαψε όλα τα δάση της βορειοανατολικής Αττικής. Ομως, δεν είναι προφητικό. Απλά επικαιροποίησε με τα τελευταία στοιχεία μερικές πλευρές μιας διαχρονικής δασικής πολιτικής, που παραμένει ίδια  κι απαράλλαχτη, ανεξάρτητα από το κόμμα που κυβερνά. Παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη, γιατί –όπως σημειώνεται στον επίλογο του άρθρου– αυτή η πολιτική ασκείται όχι από έλλειψη πόρων ή από ανικανότητα, αλλά γιατί θέλουν να δημιουργήσουν τους όρους για μαζικό αποχαρακτηρισμό δασών που θα παραδοθούν βορά στην περιβόητη ανάπτυξη.

Περιττεύει να μιλήσουμε για τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της πυρκαγιάς για το λεκανοπέδιο και τους κατοίκους του. Ακόμα και τα αστικά ΜΜΕ παρουσίασαν με αντικειμενικό τρόπο την εφιαλτική προοπτική. Αρκεί να σημειώσουμε πως κάποια δάση κάηκαν για δεύτερη φορά και πλέον δε μπορούμε να ελπίζουμε στη φυσική αναδάσωση. Θα πρέπει να γίνει τεχνητή αναδάσωση και με δεδομένη την ακολουθούμενη πολιτική και τη μη χορήγηση των απαιτούμενων πόρων, είναι βέβαιο πως οι καταπατήσεις και η τσιμεντοποίηση θα βρουν ακόμη πιο πρόσφορο έδαφος.

Το τετραήμερο που καιγόταν η βορειοανατολική Αττική ήταν και πάλι ένα τετραήμερο φρίκης, αλλά και μιντιακής χειραγώγησης του ελληνικού λαού. «Ανικανότητα», «έλλειψη συντονισμού», «απουσία κέντρου», «ανευθυνότητα» ήταν οι λέξεις που κυριαρχούσαν, μαζί με το γνωστό ιδεολόγημα «όλοι έχουμε τις ευθύνες μας». Μέσα στο κλίμα που δημιούργησαν τα ΜΜΕ άρχισε στη συνέχεια η «αναζήτηση ευθυνών». Ως ένοχοι για την πυρκαγιά υποδεικνύονται δυο αγρότες (όπως ως ένοχη για την καταστροφή της Ηλείας υποδείχτηκε μια γιαγιά που έβραζε κόλλυβα!), ενώ για τη διαχείριση της πυρόσβεσης έχει αρχίσει το μαλλιοτράβηγμα των ανώτερων αξιωματικών της Πυροσβεστικής, που λύνουν τους λογαριασμούς τους και ετοιμάζονται για αποστρατείες και προαγωγές. Οχι πως δεν έχουν ευθύνη οι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής, που μια μικρή φωτιά τους έφυγε και έγινε ό,τι έγινε, όμως οι ευθύνες είναι πολύ βαθύτερες. Είναι ευθύνες ενός συστήματος που εδώ και χρόνια διέλυσε και τους δυο πυλώνες προστασίας του δάσους από τις πυρκαγιές. Τον σημαντικότερο, που λέγεται πρόληψη και έχει ως αποστολή να μειώσει τον κίνδυνο δασικής πυρκαγιάς, και τον άλλο, που λέγεται καταστολή και καλείται να διαχειριστεί μια πυρκαγιά σε τρόπο ώστε να προκαλέσει τη μικρότερη δυνατή ζημιά.

Ομως, το σύστημα έχει μάθει να λειτουργεί με αποδιοπομπαίους τράγους. Κάποιοι στρατηγοί, λοιπόν, θα χάσουν τ' αστέρια τους, για να 'ρθουν άλλοι στη θέση τους και να συνεχιστεί η ίδια καταστροφική πολιτική έναντι του δάσους.

 

Αλλαγή δόγματος

Το  1993, τα τρία τότε κοινοβουλευτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ) κατέληξαν σε ένα κοινό πόρισμα για την προστασία των δασών. Ενα πόρισμα που βρισκόταν μακριά από τις ανάγκες μιας ουσιαστικής δασοπροστασίας, όμως αντανακλούσε σ' ένα βαθμό τις προτάσεις των δασολόγων. Περιλάμβανε κάποιες σωστές κατευθύνσεις, που αν τις ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις τα πράγματα σήμερα θα ήταν καλύτερα.

Φυσικά, δεν έγινε τίποτα. Προπαγανδιστική αξία είχε το κοινοβουλευτικό πόρισμα και τίποτα πέραν αυτής. Κεντρική πρόταση του πορίσματος ήταν η δημιουργία ενιαίου φορέα δασοπροστασίας, που θα συνένωνε την πρόληψη, την επαγρύπνηση, την προστασία και τη δασοπυρόσβεση. Αντ' αυτού, το 1998, τη χρονιά που κάηκε η Πεντέλη, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άλλαξε το δόγμα της δασοπροστασίας (στη μορφή έστω που είχε εκείνη τη στιγμή, με την ευθύνη των δασικών υπηρεσιών) και δημιούργησε καινούργιο δόγμα που περιλαμβάνει μόνο την καταστολή, την οποία ανέθεσε στην Πυροσβεστική. Ο λόγος; Η εξοικονόμηση δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Τα αποτελέσματα αυτού του νέου δόγματος τα βίωσαν με τον πιο δραματικό τρόπο οι κάτοικοι της Πελοποννήσου και της Εύβοιας το 2007 και τα είδαμε και στη βορειοανατολική Αττική φέτος.

Αυτό που αποτυπώθηκε στις κραυγές «κανένας συντονισμός», «διάλυση του κράτους», «μας άφησαν αβοήθητους» είναι η πραγματικότητα που υπάρχει εδώ και χρόνια, αλλά δεν φαινόταν ή κρυβόταν πίσω από κουτοπονηριές του τύπου «ο καθένας θέλει ένα πυροσβεστικό στην αυλή του». Απλά, και το 2007 και φέτος αυτή η πραγματικότητα καταδείχτηκε με τον πιο δραματικό τρόπο. Το 2007 γιατί είχαμε καμένα χωριά και δεκάδες νεκρούς και φέτος επειδή κάηκε ό,τι δάσος είχε απομείνει άκαυτο στη ΒΑ Αττική. Οσο καίγονταν μόνο δάση σε άλλα μέρη της χώρας, δε μιλούσε κανένας και σύντομα το ξεχνούσαμε. Ηταν η ρουτίνα των καθημερινών δελτίων θερινών πυρκαγιών.

Δεν χρειάζεται, βέβαια, να μιλήσουμε για τα τεράστια κενά της Πυροσβεστικής, για τη μείωση στις προσλήψεις εποχικών δασοπυροσβεστών, για τα πεπαλαιωμένα οχήματα και λοιπά πυροσβεστικά μέσα. Ολα αυτά έχουν καταγραφεί από τη φωτιά της Πάρνηθας ακόμη.

Διάλυση

Οι ειδικοί στη δασοπυρόσβεση σε όλο τον κόσμο έχουν καταλήξει εδώ και δεκαετίες σε ένα δόγμα: τη φωτιά δεν την περιμένεις, πας πάνω της. Φέτος, είδαμε και πάλι σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση το αντίθετο. Το είχαμε δει και στην Πάρνηθα, όπου άφησαν μια μικροφωτιά στα Δερβενοχώρια να θεριέψει, να «ταξιδέψει» χιλιόμετρα, να καβαλήσει την κορυφή του βουνού και να κατακάψει τον εθνικό δρυμό (τότε πια ήταν αργά για τις δυνάμεις πυρόσβεσης), το είχαμε δει και στην Πελοπόννησο και στην Εύβοια το 2007. Γράφαμε τότε: «Γελούσε πικρά φίλος δασολόγος βλέποντας στην τηλεόραση δυο πυροσβεστικά οχήματα να έχουν παραταχθεί γύρω από ένα βενζινάδικο, κάπου στην Ηλεία, περιμένοντας μη τυχόν φτάσει η φωτιά εκεί. Ευτυχώς, γύρισε ο αέρας και δεν έφτασε, γιατί αλλιώς δεν θα είχε μείνει τίποτα». Τα ίδια είδαμε και φέτος. Να περιμένουν τη φωτιά να φτάσει στα σπίτια, αντί να προσπαθήσουν να την κόψουν αλλού, να μην κάψει τόσο μεγάλες εκτάσεις.

Δεν πρέπει να περιμένεις μια δασική πυρκαγιά σε κάποιο σημείο. Πρέπει να πας να τη συναντήσεις όσο πιο νωρίς γίνεται κι αν δεν την έχεις φτάσει νωρίς πρέπει να κάνεις σχέδιο εγκλωβισμού της, με αντιπυρικές ζώνες και «αντιπύρ». Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης συμπληρωματικό μόνο ρόλο θα παίξουν, όχι τον κύριο. Και βέβαια, θα τον παίξουν όταν υπάρχει σχέδιο κι όχι όταν όλα αφήνονται στην τύχη τους και οι επιχειρήσεις γίνονται πια μόνο για το θεαθήναι.

Στο δόγμα «ασ' το δάσος να καεί», που επικρατούσε στην ελληνική δασοπυρόσβεση, προστέθηκε από το 2007 το δόγμα «άσ' το χωριό να καεί». Από ένα σημείο και μετά ξαμόλυσαν τους μπάτσους να αδειάζουν τα χωριά, εγκαταλείποντάς τα στην τύχη τους. Το ίδιο έγινε και φέτος στη ΒΑ Αττική. Ομως, τα χωριά, οι κατοικημένες περιοχές δεν πρέπει να εκκενώνονται έτσι, χωρίς μάχη. Υπάρχει διεθνής και ελληνική εμπειρία σ’ αυτό. Αδειάζεις την κατοικημένη περιοχή που κινδυνεύει από τους ανήμπορους να βοηθήσουν στη δασοπυρόσβεση. Οσοι είναι ικανοί για εργασία μένουν πίσω και οργανώνονται από τους επαγγελματίες (ή μόνοι τους, όταν στοιχειωδώς έχουν εκπαιδευτεί γι’ αυτό). Μένουν για να ανοίξουν αντιπυρικές ζώνες και να «πάνε να συναντήσουν» τη φωτιά, ώστε η κατοικημένη περιοχή να γλιτώσει. Και βέβαια, έχεις εξασφαλίσει σχέδιο έγκαιρης αποχώρησης αν η φωτιά δεν νικηθεί.

Ακουγες και φέτος τα ραδιοτηλεοπτικά παπαγαλάκια να φωνάζουν «γιατί δεν βγαίνει ο στρατός;» ή «ο στρατός είναι έτοιμος, αλλά δεν τον χρησιμοποιούν» και δεν άκουσες και πάλι κανέναν να ζητά τη συμμετοχή του πιο εμπειροπόλεμου και ετοιμοπόλεμου σώματος που υπάρχει για την αντιμετώπιση δασικών πυρκαγιών: των υλοτόμων-δασεργατών. Εχουμε και άλλη φορά γράψει, βάσει πληροφοριών που μας έχουν δώσει έμπειροι δασολόγοι, ότι πρόκειται για «σκυλιά». Μπορούν να δουλεύουν συνέχεια με τα αλυσοπρίονα για ένα δωδεκάωρο, να ξεκουράζονται δυο-τρεις ώρες και να ξαναπέφτουν στη δουλειά. Κάτω από τις οδηγίες έμπειρων δασικών υπαλλήλων (και όχι των άσχετων αξιωματικών της Πυροσβεστικής) και με τη βοήθεια των κατοίκων, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες γύρω από τις κατοικημένες περιοχές που βρίσκονταν στην κατεύθυνση των πύρινων μετώπων και να σώσουν ανθρώπους, ζώα και σπίτια. Θα έβαζαν φωτιά προς την κατεύθυνση του ανέμου, ελέγχοντάς την (με την παρουσία πυροσβεστικών οχημάτων, γεωργικών μηχανημάτων και ανθρώπων), ώστε όταν φτάσει το μεγάλο πύρινο μέτωπο να μην έχει τίποτα να κάψει και η ορμή του να ανακοπεί. Ακόμη και το «αντιπύρ», δεν χρησιμοποιείται στην Ελλάδα (ή χρησιμοποιείται «με φόβο ψυχής» από δασολόγους), γιατί η Πυροσβεστική δεν έχει ιδέα από δασικές πυρκαγιές. Το μόνο που κάνει, λοιπόν, είναι να περιμένει τη φωτιά κοντά σε σπίτια, όπου σε συνθήκες σαν αυτές της ΒΑ Αττικής δε μπορείς να κάνεις τίποτα.

Οι υλοτόμοι-δασεργάτες, λοιπόν, και αυτή τη φορά δεν χρησιμοποιήθηκαν, εκτός από μερικούς που χρησιμοποιήθηκαν την τελευταία μέρα. Τότε, όμως, πρώτον ήταν αργά και δεύτερο δεν υπήρχαν ειδικοί που να σχεδιάσουν τον τρόπο που θα δράσουν. Ετσι, παίχτηκε το πιραντελικό «απόψε αυτοσχεδιάζουμε», με αυτοσχεδιαστές πυροσβέστες και δημοτικούς άρχοντες.

Και πάλι, αντί να δούμε συντονισμένες δράσεις από ανθρώπους ενημερωμένους τι να κάνουν σε περίπτωση φωτιάς (ακόμα κι αν δεν υπάρχει δίπλα τους πυροσβέστης ή δασολόγος), είδαμε αλλόφρονες κατοίκους να καταβρέχουν τα δέντρα και τις αυλές με τα λάστιχα του ποτίσματος και με κουβάδες να προσπαθούν να σβήσουν φλεγόμενα δέντρα. Ανθρώπους που έδιναν με ηρωισμό τη μάχη να προστατεύσουν το βιος τους, αλλά τη μάχη την είχαν χάσει εκ των προτέρων, γιατί δεν ήξεραν, γιατί κανείς δεν τους είχε δείξει πως να τη δώσουν.

Είδαμε και πάλι ανθρώπους που ζητούσαν βοήθεια από τα αεροπλάνα, απευθυνόμενοι στα κανάλια, τα οποία είχαν αναλάβει το ρόλο του γενικού συντονισμού, γιατί συντονισμός από τους αρμόδιους δεν υπήρχε. «Ενα αεροπλάνο να πάει στην τάδε περιοχή, κινδυνεύουν σπίτια», έλεγε ο τηλεδημοσιογράφος. Καμιά φορά, περνούσε ένα αεροπλάνο ή ένα ελικόπτερο, έκανε μια ρίψη και μετά δεν εμφανιζόταν ξανά. Ετσι, οι φωστήρες του Μαρκογιαννάκη και του Παυλόπουλου κατακερμάτισαν και τη δύναμη των εναέριων μέσων, με αποτέλεσμα η δουλειά τους να πηγαίνει στράφι.

Ανύπαρκτη Πολιτική Προστασία

Υποτίθεται ότι υπάρχει Πολιτική Προστασία και μάλιστα ότι μετά τον όλεθρο του 2007 αυτή θα δούλευε σε νέα βάση, διότι «τα παθήματα έγιναν μαθήματα». Τι σημαίνει Πολιτική Προστασία; Σημαίνει ότι έχω σχέδιο για αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών με την κινητοποίηση και των πολιτών, το οποίο απλώνεται μέχρι και το τελευταίο χωριό. Αυτοί, όμως, την Πολιτική Προστασία την έχουν καταντήσει νεκρό γράμμα. Οχι μόνο δεν έχουν εκπαιδεύσει τον πληθυσμό που ζει κοντά ή μέσα σε δάση, όχι μόνο έχουν παύσει να χρησιμοποιούν τους δασολόγους, τους ανθρώπους που ξέρουν τα δάση όπως την παλάμη του χεριού τους, αλλά δεν διαθέτουν καν στοιχειώδη μέσα για να τα διαθέσουν στους ανθρώπους. Βλέπαμε ανθρώπους να παλεύουν με τη φωτιά χωρίς να διαθέτουν καν μάσκες για να προστατεύονται από τα δηλητηριώδη αέρια που εκλύονται. Γέμισαν τα πνευμόνια τους αιθάλη και μονοξείδιο του άνθρακα και πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι πολλοί θα εμφανίσουν πνευμονικά προβλήματα.

Ως προς το συγκεκριμένο δεν πρέπει να παραλείψουμε να απονείμουμε τα… εύσημα και στους τοπικούς άρχοντες, νομάρχες και δημάρχους, που συμπεριφέρθηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που συμπεριφέρεται η κεντρική εξουσία: αδιάφορα και ανάλγητα. Ούτε κανείς από δαύτους είχε την ευθιξία να παραιτηθεί, λες και δεν έχουν κανένα μερίδιο ευθύνης για όσα έγιναν στην περιοχή τους.

Ο Καραμανλής κήρυξε το νομό σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος, με τις τοπικές αρχές, μπορεί να επιτάξει όλα τα ιδιωτικά μέσα και να επιστρατεύσει ανθρώπους. Τι να τις κάνεις τις επιτάξεις, όμως, όταν δεν έχεις κανένα σχέδιο; Να επιτάξεις βυτιοφόρα, όταν δεν ξέρεις πού να τα στείλεις; Να επιτάξεις σκαπτικά και γεωργικά μηχανήματα, όταν δεν σου περνάει καν από το μυαλό ότι πρέπει να δημιουργήσεις αντιπυρικές ζώνες για να σώσεις τουλάχιστον τις κατοικημένες περιοχές;

Το δόγμα του καπιταλιστικού κέρδους

Οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ είναι αυταπόδεικτες. Τα μέλη της, με πρώτον και καλύτερο τον Καραμανλή, ευθύνονται για την οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή. Πίσω απ’ αυτούς, όμως, πρέπει να διακρίνουμε τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετούν.

Είναι πολύ εύκολο να μιλάει κανείς για ανίκανη κυβέρνηση, υπονοώντας ότι πρέπει να έρθει κάποια άλλη, ικανή. Το δύσκολο είναι να απαιτήσει τα κονδύλια που απαιτούνται για την ανάπτυξη της δασοπροστασίας. Ο Πολύδωρας το είχε πει μετά τη φωτιά της Πάρνηθας και τον έβαλαν να το κάνει γαργάρα αμέσως: αντέχουν τα οικονομικά της Ελλάδας τη δασοπροστασία; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα. Ο καπιταλισμός θεωρεί αντιπαραγωγικό ό,τι δεν αποφέρει άμεσο κέρδος. Τα ίδια τα δάση τα βλέπει σαν πηγή αποκόμισης κέρδους. Οχι κέρδους κοινωνικού, αλλά κέρδους που μετριέται με ευρώ. Γι' αυτό και τα κοράκια ετοιμάζονται να πέσουν πάνω στις νέες καμένες περιοχές.

Στην πυρά η δασοπροστασία

Η δασοπροστασία απαιτεί κονδύλια. Και κονδύλια δεν διατίθενται. Ακόμα και αυτά που διατίθενται μένουν στα χαρτιά, δεν εκταμιεύονται, δεν χρησιμοποιούνται για τις δουλειές για τις οποίες προορίζονται. Πριν μερικά χρόνια δίνονταν από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για έργα προστασίας και ανάπτυξης των δασών 10 εκατ. ευρώ και οι αρμόδιες υπηρεσίες ζητούσαν κι άλλα, γιατί δεν έφταναν. Το 2006 εγκρίθηκαν μόνο 6,5 εκατ. ευρώ και ύστερα από διαμαρτυρίες των υπηρεσιακών παραγόντων έγιναν 8,5 εκατ. για να ξαναπέσουν στα 6,5. Ζήτησαν οι υπηρεσίες άλλα 2, υιοθέτησε το αίτημα ο υπουργός Γεωργίας, αλλά ο Αλογοσκούφης δεν ενέκρινε το κονδύλι. Στο αρχικό κείμενο του δασοκτόνου νόμου που ψήφισε το 2003 το ΠΑΣΟΚ υπήρχε διάταξη που προέβλεπε την ενίσχυση των δασικών υπηρεσιών με 45 εκατ. ευρώ, ποσό που θα αναπροσαρμοζόταν κάθε χρόνο. Η διάταξη αυτή, όμως, που μπήκε για «ξεκάρφωμα», δεν πέρασε στο τελικό κείμενο. Την έκοψε ο τότε υπουργός Οικονομίας N. Xριστοδουλάκης. Ορισμένα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία αναφέρονται στο άρθρο της προηγούμενης σελίδας.

Μ’ αυτή την κατάσταση από πλευράς χρηματοδότησης (γιατί από εκεί ξεκινούν όλα), ήταν επόμενο να γίνει ό,τι έγινε και φέτος. Υπηρεσίες με μειωμένο προσωπικό, ασυντόνιστες, μπαϊλντισμένες, αδιάφορες, ένα γενικό μπάχαλο. Σ’ ένα πεδίο εντελώς εγκαταλελειμμένο, χωρίς καμιά πρόνοια για αποτελεσματική καταστολή. Τα δάση έχουν εγκαταληφθεί στην τύχη τους, με αποτέλεσμα και η επικινδυνότητα να αυξάνεται (πολλαπλασιάζονται οι παράγοντες που ευνοούν την εκδήλωση πυρκαγιών) και η καταστολή να δυσχεραίνεται. Ετσι, έχουμε και αύξηση του αριθμού των πυρκαγιών και αύξηση των εκτάσεων που καίγονται κατά μέσο όρο σε κάθε πυρκαγιά.

«Οπου υπήρχε δάσος θα γίνει δάσος και τα δάση που καταστράφηκαν θα αποκατασταθούν στο σύνολό τους, χωρίς να χαθεί ούτε μια σπιθαμή», δηλώνει με το γνωστό δημαγωγικό του ύφος ο Καραμανλής μετά από κάθε μεγάλη πυρκαγιά. Οσοι έχουν και μικρή έστω επαφή με τα θέματα των δασών καταλαβαίνουν πόση απάτη και πόση υποκρισία κρύβεται πίσω απ’ αυτή τη φράση.

«Οπου υπήρχε δάσος» πότε; Τη μέρα που έπιασε η φωτιά; Και τι γίνεται με τις περιοχές που είχαν καεί πριν και ουδέποτε αναδασώθηκαν; Ποιο είναι το σημείο αφετηρίας για να χαρακτηριστεί μια έκταση δάσος ή δασική; Ολο το παιχνίδι σ’ αυτά παίζεται. Ολες οι νομιμοποιήσεις καταπατημένων δασικών εκτάσεων έτσι έχουν γίνει, με πρόσφατο παράδειγμα για την Αττική αυτό της περιοχής Ραφήνας-Ν. Βουτζά, όπως και αυτό της Πάρνηθας.

Γι’ αυτά τα ζητήματα έχουμε γράψει πάρα πολλές φορές, αποκαλύπτοντας το όργιο των αποχαρακτηρισμών και των εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων των καταπατητών. Σίγουρα, θα χρειαστεί να επανέλθουμε.

Ανακοίνωση Φιλοζωϊκού Συλλόγου Πικερμίου "Πήγασος"

Ο φιλοζωικός σύλλογος Πικερμίου ενημερώνει τους κατοίκους της Διώνης και όχι μόνο, ότι από τις 27-8-2009 έχουν ξεκινήσει προσπάθειες από μέλη και εθελοντές για την προσφορά τροφής στην εναπομείνουσα άγρια πανίδα του Πεντελικού όρους. Αυτή περιλαμβάνει λαγούς, αλεπούδες, σκαντζόχοιρους αλλά και σαύρες και πουλιά.

Οπως θα έχετε παρατηρήσει, η μοναδική πράσινη περιοχή πλέον βρίσκεται ανάμεσα στα σπίτια στη Διώνη. Τα ζώα που σώθηκαν από την φωτιά, πρέπει να τραφουν με κάποιο τρόπο, μέχρι που να πέσουν οι πρώτες βροχές και το οικοσύστημα να ισορροπήσει σιγά σιγά...

Σύμφωνα με οδηγίες ειδικών για την προστασία αγρίων ζώων και πουλιών, τοποθετούμε τροφή σε περάσματα ζώων, κοντά στα ρέματα όπου υπάρχει νερό. Η τροφή είναι λαχανικά και φρούτα που χορηγούνται από σουπερμάρκετ της περιοχής μας. Θα μπορεί να συμπληρωθεί με σκυλοτροφή για τις αλεπούδες, κουνελοτροφή για τους λαγούς και σπόρια για τα πουλιά.

Οι περιοχές ειναι το Ντράφι, Αγ. Σπυρίδωνας, Νταού Πεντέλης, Διώνη και Πικέρμι.

Οσοι μπορούν να βοηθήσουν, μπορούν να επικοινωνήσουν με την Ιλια Παπαγεωργίου, γραμματέα του Συλλόγου στο τηλ. 6945597792.

Θα είναι πολύ λυπηρό να χάσουμε τους συγκατοίκους μας, τα ζώα και η περιοχή να απονεκρωθεί.

Η ανακοίνωση της Κοινότητας Πικερμίου

πηγή: Επταήμερο Ανατολικής Αττικής, 02/09/09, σελ. 17

Ανάληψη ...ανευθυνότητας!!!

Περιπλάνηση στα αποκαϊδια του ρέματος Δασαμάρι

Ερασιτεχνική κατασκευή βίντεο που μόνο στόχο έχει να δείξει τα αποτελέσματα της ανικανότητας και τελικά της επικινδυνότητας αυτών που αφήσαμε να ορίζουν τη ζωή μας. Κάποτε θα πρέπει να τους τιμωρήσουμε παραδειγματικά αλλά ταυτόχρονα να αναλογιστούμε και τα δικά μας λάθη και να αγωνιστούμε για μια ζωή με ανθρώπινες αξίες κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης ενάντια στον ατομισμό της αστικής μας κοινωνίας.

[http://www.youtube.com/watch?v=YUpWC5OyiBk]

Δορυφορική φωτογραφία των καμένων

πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ/Eurimage SpA (στάλθηκε από τον Σταύρο Τσογκανή)

Μεικτά δάση, ανθεκτικά στις πυρκαγιές

πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η δημιουργία τους κατά τις αναδασώσεις θα προστατεύσει τις εκτάσεις και θα τονώσει την πτερωτή πανίδα

Tης Τανιας Γεωργιοπουλου

Οι πευκώνες αποτελούσαν πάντοτε βασικό συστατικό του αττικού τοπίου, λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με την ανθρώπινη παρέμβαση κατά εποχές. Αν είχε γίνει διαχείριση των πευκοδασών και οι αναγκαίες αραιώσεις, θα αποφεύγαμε ένα μεγάλο αριθμό πυρκαγιών ή όσες εκδηλώνονταν δεν θα είχαν τόσο καταστροφικές συνέπειες.
Το 16,8% του συνόλου των ελληνικών δασών είναι κυρίως χαλέπιος και τραχεία πεύκη. Ωστόσο, όπως τονίζουν οι επιστήμονες θα μπορούσαμε σε ορισμένα σημεία να δημιουργήσουμε ένα μεικτό δάσος πιο ανθεκτικό στη φωτιά.
Ετσι και αλλιώς σε μεγάλα τμήματα των καμένων εκτάσεων (περίπου 50.000 στρέμματα εκτιμούν οι δασολόγοι) θα χρειαστεί να επέμβουμε με αναδασώσεις εάν θέλουμε να ξαναγίνει δάσος, καθώς πρόκειται για εκτάσεις που έχουν καεί τουλάχιστον δύο φορές σε λιγότερο από 10 χρόνια. Δει δη χρημάτων βέβαια, καθώς τα στρέμματα που αναδασώνονται βαίνουν μειούμενα κάθε χρόνο, λόγω έλλειψης κονδυλίων, πολλώ δε μάλλον που ένα μεικτό δάσος για να φυτευτεί κοστίζει περισσότερο.
Το πεύκο αμέσως μετά τη φωτιά εφόσον είναι αρκετά ώριμο έχει τη δυνατότητα να αναγεννηθεί. Ωρες μόνο μετά την πυρκαγιά τα κουκουνάρια που έχουν σκάσει αφήνουν σπόρους που θα δημιουργήσουν τα νέα πεύκα. Ομως κανονικά θα έπρεπε το νέο δάσος να αραιωθεί, καθώς τα νεαρά δέντρα φυτρώνουν πολύ κοντά το ένα στο άλλο δημιουργώντας πολύ εύφλεκτες συνθήκες. «Αν το πευκοδάσος καθαριστεί και δεν υπάρχει υπόροφος βλάστηση, η πυρκαγιά όταν ξεσπάσει θα μείνει στο έδαφος και δεν θα καταστρέψει τα δέντρα».
Το θέμα της διαχείρισης των δασών είναι βασικά οικονομικό. Εφόσον δεν προκύπτει κέρδος από τις εργασίες εντός του δάσους -όπως παλαιότερα συνέβαινε με τους ρητινοσυλλέκτες- το κράτος πρέπει να καταβάλλει κονδύλια χωρίς άμεσο και εμφανές κέρδος.
Το πεύκο είναι η εύκολη λύση, καθώς αναγεννάται εύκολα μόνο του και επιβιώνει σε ξηροθερμικά και υποβαθμισμένα εδάφη. Οτιδήποτε άλλο απαιτεί σημαντικές παρεμβάσεις τουλάχιστον το πρώτο χρονικό διάστημα.

Χρειάζεται μελέτη

«Ενα μεικτό δάσος, είναι ασφαλώς ανθεκτικότερο στην πυρκαγιά και επίσης δίνει περισσότερη τροφή στην πτερωτή πανίδα. Μπορούμε στις αναδασώσεις να μην χρησιμοποιήσουμε χαλέπιο πεύκη σε κάποια σημεία», τονίζει στην «Κ» ο κ. Γεώργιος Λυριντζής, διευθυντής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Αθηνών. «Αν και δεν πρόκειται για φυτά πολύ απαιτητικά, χρειάζεται ωστόσο να προηγηθεί μελέτη για τις δυνατότητες του εδάφους σε συγκεκριμένα σημεία να υποστηρίξει αυτά τα φυτά», συμπληρώνει. Ο κ. Λυριντζής προτείνει να φυτευτούν δέντρα που αποτελούν συστατικά στοιχεία του μεσογειακού τοπίου, όπως η κουκουναριά, η βελανιδιά, η χοώδης δρυς, η αργιά, η ιτιά, η κουτσουπιά, η δάφνη του Απόλλωνα, η χαρουπιά αλλά και το κυπαρίσσι, το οποίο «εδώ στην Ελλάδα το έχουμε συνδέσει με συγκεκριμένους χώρους, αλλά θα ταίριαζε», προσθέτει.
Οσον αφορά τη θαμνώδη βλάστηση, μπορούν επίσης να φυτευτούν πουρνάρι, χρυσόξυλο, σχίνο, κουμαριά, γλιστροκουμαριά, πιξάρι, ρείκια, πυράκανθος, λιγούστρο και στις υγρότερες θέσεις, πικροδάφνη, λυγαριά, μυρτιά και σπάρτα για σταθεροποίηση του εδάφους.
Οπως τονίζει ο κ. Λυριντζής οι παρεμβάσεις αυτές μπορούν να γίνουν περίπου στο 25% της έκτασης όπου πρόκειται να πραγματοποιηθούν αναδασώσεις, εφόσον βέβαια δοθούν τα αναγκαία κονδύλια.
Θα πρέπει ωστόσο να αποφύγουμε το πλατάνι επειδή προσβάλλεται από μια ασθένεια και μπορεί να καταστραφεί εύκολα, αφού αυτή η ασθένεια έχει τη δυνατότητα να μεταφέρεται εύκολα. Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Αθηνών, λέει «όχι» στα ξενικά φυτά, όπως ευκάλυπτους, ακακίες, αείλανθους «γιατί είναι ξένα ως προς τη δική μας χλωρίδα».
Τονίζει εξάλλου ότι εφόσον πρόκειται για δάσος πρέπει να αποφευχθούν είδη, τα οποία μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από κάποιους για να αποδείξουν δικαιώματα κυριότητας, όπως οι ελιές, οι αγριελιές, οι αμυγδαλιές, οι συκιές ή οι μουριές.

Μέθοδος... ελαιόδεντρων

Η φύτευση ελαιόδεντρων και μάλιστα αρκετά μεγάλων, σε καμένες δασικές εκτάσεις είναι μια συνήθης τακτική καταπατητών που έτσι προσπαθούν να αποδείξουν ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για καλλιεργήσιμες εκτάσεις, για χωράφια που δυνητικά στο μέλλον θα μπορούσαν να οικοδομηθούν.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει δασολόγιο και άρα δεν είναι αυστηρά οριοθετημένα και καταγεγραμμένα τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, τα όρια των χωραφιών που βρίσκονται εντός ή κοντά στο δάσος, συχνά επεκτείνονται διά αυτής της μεθόδου.